ზის აივანზე მოხუცი, მარტოხელა ქალი, მას ცხოვრების კვალი სახეზე ატყვია... ნატანჯი სახე, თუმცა ეტყობა, რომ ახალგაზრდობაში ლამაზი ქალი ყოფილა... საყვარელი მეუღლე გარდაეცვალა... გაუმწარდა სიცოცხლე საცოდავ ქალს. ხუთი შვილი გააჩინა, მაგრამ სულ მარტოა, ყველა თავისი ცხოვრებით ცხოვრობს, სტუმრობენ დედას... ერთი შვილი ენატრება ყველაზე მეტად, ალბათ თხუთმეტი წელია არ უნახავს. ენატრება სიყრმის შვილი. რომელიც ცხოვრობს თავის უცხოელ მეუღლესთან ერთად საზღვარგარეთ... თავის დროზე ვერ შეელია ოჯახს, ვერ მიატოვა ისინი, ცოლი კი არ გამოყვა უცხო ქვეყანაში ქმარს... მოხუცი დედა კი ზის და ელოდება... გავიდა დრო მოხუცი წევს მომაკვდავი და თავისი დიდი ხნის უნახავი შვილის დანახვას ნატრობს, ისიც კი არ იცის მკვდარია თუ ცოცხალი... ლოდინი... დარდი... ცრემლი... საფლავში ჩაყოლილი მონატრება...
No comments:
Post a Comment